Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Δουβλίνο

Ξημέρωνε η 8η μέρα στην Ιρλανδία. Το βράδυ θα μαζεύαμε τα μπαγκάζια και το άλλο πρωι θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Είχαμε όμως μια μέρα ακόμα μπροστά μας και δεν θα την αφήναμε έτσι εύκολα! Προλαβαίναμε να κάνουμε μια γρήγορη βόλτα στο Δουβλίνο.
Η Marguerite μας πρότεινε να πάρουμε το τουριστικό ανοιχτό λεωφορείο που κάνει βόλτα στην πόλη ώστε να πάρουμε μια γεύση από τα αξιοθέατα και μετά να την περπατήσουμε. Ως τρελοτουρίστας, ήμουν λίγο επιφυλακτικός με αυτή την πρόταση. Δεν ξέρω αυτού του είδους οι ξεναγήσεις δεν με συγκινούν.
Αφού πέρασε μια ώρα κάνοντας βόλτα στην πόλη πεζοί, είπαμε να του δώσουμε μια ευκαιρία του κόκκινου λεωφορείου και τελικά δεν το μετανιώσαμε. Η περιγραφή του ξεναγού ήταν κατατοπιστική, η βόλτα ήταν χορταστική και σχετικά σύντομη...
Χαζέψαμε τα κύρια αξιοθέατα της πόλης, περάσαμε από το εργοστάσιο του μέλανος ζύθου και το σπίτι του Αρθούρου, και φτάσαμε ώς το πάρκο του Δουβλίνου, με την πρωθυπουργική κατοικία και τα μνημεία στη μνήμη των πεσόντων στον Εμφύλιο. Μετά από καμιά ώρα βόλτα, αποβιβαστήκαμε κόντα στο Trinity College.
Ως νεολαίοι που διψάμε για μορφωση μπήκαμε και στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, όπου κάποια έκθεση χαζέψαμε, αλλά δεν θυμάμαι ποια! Μου έμειναν περισσότερο στο μυαλό οι φοιτήτριες που επιδίδονταν σε αθλοπαιδιές στην ατέλειωτη πρασινάδα...
Στην τρελοτουρίστρια είχε καρφωθεί μια ατάκα του ξεναγού, όταν περνάγαμε έξω από το Archbishop Ryan Park.."Καθώς θα τριγυρνάτε στα μονοπάτια του μπορεί και να συναντήσετε τον Oscar να κάθεται και να ρεμβάζει..." Όπως θα έχετε καταλάβει, όταν της μπει κάτι στο μυαλό άντε να της το βγάλεις! Οπότε πήγαμε... Και ψάχναμε, και ψάχναμε... Γυρίσαμε όλο το πάρκο και δεν τον βρίσκαμε! Αλλά ήταν εκεί, δίπλα στην είσοδο. Αντί να πάμε ευθεία, έπρεπε να πάμε αριστερά! Ήταν πράγματι καθισμένος σε ένα βράχο και χαζεύοντας τη φύση. Από το ωραιότερα αγάλματα που έχουμε συναντήσει...
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, οπότε για μοναδική φορά σε όλο το ταξίδι καταφύγαμε σε ταχυφαγείο για να πάρουμε κάτι να φάμε, ψωνίσαμε και μια φιάλη Connemara, που ακόμα την έχω και την τιμώ κάπου κάπου, και γυρίσαμε στο σπίτι για να περάσουμε το τελευταίο βράδυ στην Ιρλανδία.

Το καλύτερο ταξίδι, μέχρι τώρα, έφτανε στο τέλος του... Και η τρελοτουρίστρια είχε ήδη αρχίσει να σκέφτεται το επόμενο!

11 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Ακριβώς... Ο μόνος τρόπος γιά να μή μελαγχολήσεις στο τέλος ενός ταξιδιού, είναι να σκέφτεσαι το επόμενο. Το κάνω ανελλιπώς!

Marina είπε...

Μπράβο που περάσατε όμορφα στην αγαπημένη για εμάς χώρα. Α και το ουίσκυ Connemara το έχουν και στην Ελλάδα αν και αλλιώς είναι να το πίνεις στη χώρα που το φτιάχνουν με τα αρώματά της.
Ποιός ο επόμενος προορισμός?

KitsosMitsos είπε...

Επιβλητικές εικόνες! Και ας ήπιε ο τρελοτουρίστας λιγάκι παραπάνω...

φάβα είπε...

apisteyto to agalma!

Σοφία είπε...

To άγαλμα πραγματικά είναι όλα τα λεφτά! Αλλά και ο καταγάλανος ουρανός... ούτε παραγγελία να τον είχατε κάνει :-)

Γκρινιάρης είπε...

Ωραίες φωτογραφίες! Θέλω να πάω κάποια στιγμή.

Καλημέρα!

kiki είπε...

Δεν έχω πάει... Σημειώνω...

Natassa είπε...

ουφ.... ευτυχώς εδώ δεν έχω χάσει πολλά επεισόδια :)
...ο Oscar όλα τα λεφτά ;) πάντως γενικά και να μην έχει κάποιος στον νου του αυτό τα ταξίδι, διαβάζοντας τις περιγραφές-διηγήσεις σας το βάζει στην λίστα πολύ ψηλά.
πολλούς χαιρετισμούς και πολλές ευχές:))

Crazy Tourists είπε...

Καλησπέρα σε όλους!

Εγώ πάλι Constantine δεν μπορώ να σκέφτομαι αμέσως το επόμενο ταξίδι! Πρτοιμώ και λίγο μελαγχολία!

Marina, το εντόπισα και στην ΑΘήνα. Μέχρι τότε βέβαια δεν το ήξερα...Επόμενος προοριμός το καταφύγιο μας την επόμενη βδομάδα!Για πιο μακριά θα δούμε!

Χαίρετε φίλτατε Kitsomitso! Δεν ηπια δα και τόοοοσο πολύ! Η τρελοτουρίστρια με συναγωνίζεται στις Guinness!

Φάβα, όντως εντυπωσιακό και πρωτότυπο το άγαλμα!

Κι ο ουρανός Σοφία όντως εντυπωσιακός για Ιρλανδία! Με εξαίρεση μια μέρα όλες οι υπόλοιπες ήταν απίστευτες...

Γκρινιάρη, καλως ήλθες! Δίπλα είσαι! Παίρνεις το αεροπλάνο και τσουπ έφτασες Δουβλίνο! Να πας!
Κι εσύ Κική να πας! Μπορεί να μην είσαι τόοοοσο δίπλα αλλά αξίζει τον κόπο!

Natassa, δεν έχασες πολλά είναι η αλήθεια...Έλειπε και η τρελοτουρίστρια και δεν μου πήγαινε πολύ να γράφω μόνος μου για τα ταξίδια μας!Φιλιά!

CrazyTourist1

tzonakos είπε...

Kάποτε σε διακοπές, ειχα γνωρίσει κάτι Ιρλανδούς. Αφου με έκαναν να πιστεύω οτι δεν ξέρω αγγλικά ( μιλούσαν με μια διάλεκτο ) κατάφερα να εχω κάποιες συζητήσεις μαζί τους.
Κατάλαβα οτι το Δουβλίνο το θεωρούν πολύ ξεχωριστό μέρος και αναρωτιόμουν γιατί.
Τότε στόχος μου ηταν να γυρίσω τα ελληνικά νησιά και δεν σκεπτόμουν οτι κάποιο μέρος σαν το Δουβλίνο μπορεί να ειναι ξεχωριστό.
Τώρα νομίζω οτι αξίζει να δει κανείς κάποιες πόλεις που τότε φάνταζαν παραμυθένιες, μακρινές.

Crazy Tourists είπε...

Tzonako ακόμα παραμυθένιες είναι!! Κατά τη γνώμη μου όλοι οι προορισμοί έχουν κάτι από παραμύθι...

Τρελοτουρίστρια