Jūrmala, η Ριβιέρα της Βαλτικής

Από ότι θα χετε καταλάβει η Ρίγα δεν είναι δα και καμιά τεράστια πόλη! Αν σε αυτό προσθέσετε ότι το κομμάτι της καινούριας πόλης δεν έχει κάτι το θελκτικό και τουριστικό, καταλαβαίνετε ότι σε δυό μέρες μπορείς να πάρεις μια πλήρη γεύση της πόλης! Μην απελπίζεσαι όμως φίλε KitsoMitso αν έχεις περισσότερες από 2 μέρες στη διάθεση σου στη Ρίγα! Υπάρχουν πολλά ακόμα αξιοθέατα στην ευρύτερη περιοχή! Μια λύση, μια που θα πας και καλοκαίρι, είναι να πάρεις το μαγιό και τα κουβαδάκια και να πας στη παραλία της Jūrmala, και να θαυμάσεις τις υπέροχες και καλλίγραμμες λετονικές...ακτές! Η Jūrmala είναι ένα προάστιο της Ρίγα που ουσιαστικά εκτείνεται κατα μήκος της παραλίας. Αποτελείται από διάφορες συνοικίες και αντίστοιχες στάσεις τρένου! Εμείς επιλέξαμε να πάμε στον κεντρικό σταθμό, στο Majori. Το δύσκολο της υπόθεσης, για να φτάσουμε στη παραλία, ήταν να εντοπίσουμε το σιδηροδρομικό σταθμό στη Ρίγα! Προσπαθήσαμε να ρωτήσουμε 2-3 περαστικούς αλλά μας φοβόντουσαν και μας απέφευγαν... Μια γενναία Λετονή, που δοκίμασε να μας βοηθήσει, δεν ομιλούσε την Αγγλική! Τρένο τη ρωτάγαμε, τραμ μας απαντούσε! Τρένο της τονίζαμε, το τρόλευ μας έδειχνε! Με το που είπαμε Jūrmala ομως, απεφάνθη: "Ααα! Ελεκτρίτσκε!!" Και μας πήγε στο σταθμό η ίδια! Το επομενο δύσκολο σημείο ήταν το τρένο, το οποίο είχε μπόλικο κόσμο και έκανε φασαρία! Η διαδρομή δεν ήταν από τις πιο μαγευτικές αλλά όταν έβγαινε από την πόλη είχε αρκετό πράσινο! Μετά από καμιά ωρίτσα φτάσαμε στη Jūrmala, την Ριβιέρα της Βαλτικής, όπως είχαμε διαβάσει ότι την αποκαλούν πριν πάμε! Στην παραλία μας υποδέχτηκε μια γιγάντια χελώνα! Η αμμουδιά τεράστια... Συνολικά έχει μήκος 33 χιλιόμετρα! Προφανώς δεν την διασχίσαμε όλη, αλλά μόνο ένα μικρό της κομμάτι! Κατα μήκος της βρίσκονταν παραταγμένα διάφορα ξενοδοχεία, σπα και λοιποί χώροι αναψυχής! Φωτογραφηθήκαμε, ήπιαμε και ένα δροσιστικό τσαγάκι και αφού δεν είχαμε τα μαγιό να βουτήξουμε, είπαμε να αφήσουμε την παραλία και να τριγυρίσουμε και στην πόλη... To Majori είναι μια συμπαθητική μικρή πόλη με μπόλικο πράσινο και παραδοσιακά κτίρια! Κάναμε τη βολτα μας, χαζέψαμε στο κυριακάτικο παζάρι που είχε, πήραμε και κανά δυο αναμνηστικά αλλά αποφασίσαμε να γυρίσουμε στη Ρίγα για το φαί μας, καθώς οι επιλογές εκεί ήταν λίγες και αμφίβολες... Τα τρένα στην ώρα τους και ο σταθμός μαγευτικός, δίπλα στη λίμνη... Πίσω στη Ρίγα και μετά το φαί, βόλτα στο ζωολογικό κήπο! Τα ζωάκια της Λετονίας και οι υπόλοιπες ταξιδιωτικές πληροφορίες για τη Ρίγα με το νέο έτος! Μέχρι τότε καλές γιορτές να έχετε και να περάσετε υπέροχα! Περιμένουμε φωτογραφίες και ιδέες για εξορμήσεις... Εμείς θα κάτσουμε σπίτι μας, μετά από καιρό! Πολλά φιλιά! Οι 2 Τρελοτουρίστες...

Η Ρίγα από ψηλά και από το νερό!

Την επόμενη μέρα, αποφασίσαμε να δούμε τη Ρίγα από ψηλά! Πήραμε λοιπόν το μάλλον ετοιμόροπο λεωφορείο που θα μας μετέφερε από το ξενοδοχείο μας στο ιστορικό κέντρο της πόλης και σταθήκαμε στην ουρά για να ανέβουμε στον πύργο του καμπαναριού του καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιωάννη. Η Θέα από ψηλά έκοβε την ανάσα!! Θαυμάσαμε όλη την πόλη, το ποτάμι, τα πάρκα...Και αφού βγάλαμε φωτογραφίες αποφασίσαμε να κατέβουμε! Άλλωστε ο χώρος ήταν περιορισμένος και περίμεναν κι άλλοι...Κρυώναμε κιόλας... Έτσι συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα σοκάκια, τις γειτονιές και τις πλατείες της πόλης. Περάσαμε ακόμα και κάτω από αψιδωτούς δρόμους που μας οδήγησαν στο οχυρό της πόλης με έναν παλιό πύργο και κανόνια... Αφού φάγαμε για μεσημέρι σε ένα υπέροχο bistrot τοπικές γεύσεις και παγωτό σερβιρισμένο σε μπολ από πάγο συνεχίσαμε για λίγο τη βόλτα... ...κατευθυνόμενοι προς τη αποβάθρα όπου επιβιβαστήκαμε σε ένα καραβάκι για κρουαζιέρα στα νερά του Daugava! Ο καιρός ήταν υπέροχος, κι ο ουρανός είχε τόσα σύννεφα όσα χρειαζόντουσαν!!! Και οι δύο όχθες του ποταμού ήταν υπέροχες και μας προσέφεραν διαφορετικές εικόνες!! Υπέροχα πάρκα, ψηλά καμπαναριά, κατακόκκινες σκεπές... ...ακόμα και παλιά, "ταλαιπωρημένα" από τον καιρό κτίρια, μιας εποχής που οι Λετονοί θέλουν να ξεχάσουν...

Ρίγα

Λοιπόν, όπως θα θυμάστε ήμασταν στο Βερολίνο! Ναι καλά που θυμάστε! Εδώ εμείς κοντέψαμε να το ξεχάσουμε, αφού έχουν μπει ανάμεσα Σπέτσες, Χταποδάκια, Πεκίνα... Ας είναι, ήμασταν στο Βερολίνο! Και επειδή ποτέ δεν καθόμαστε φρόνιμοι αλλά διαρκώς θέλουμε κι άλλο, είπαμε να μη γυρίσουμε κατευθείαν στην Αθήνα αλλά να προκτείνουμε το ταξίδι μας. Έτσι, λοιπόν αναζητήσαμε κοντινούς "φτηνούς" προορισμούς για να περάσουμε άλλες 2-3 μέρες! Και καταλήξαμε στη Λετονία! Αρκετά εναλλακτικός προορισμός, τελείως διαφορετικός από το Βερολίνο. Ακουγόταν ενδιαφέρουσα πρόκληση. Πήραμε λοιπόν το αεροπλάνο της EasyJet και τσουπ να 'μαστε στη Ρίγα. Το τοπίο πολύ διαφορετικό. Η πόλη χωρισμένη στα δύο. Από τη μία μεριά του ποταμού είναι το Ιστορικό Κέντρο, η παλιά πόλη, που ανήκει στην Παγκόσμια Κληρονομιά της Unesco, και από την άλλη η σύγχρονη πόλη, με τις αχανείς πολυκατοικίες ρωσικού τύπου, τα τρόλει και τις φτωχογειτονιές. Αυτές οι αντιθέσεις ήταν ορατές από το πρώτο απόγευμα! Όντας πεινασμένοι από την πτήση, αφού βολευτήκαμε στο ξενοδοχείο, πήραμε το τρόλει και ψάξαμε κάποιο μέρος για να χορτάσουμε! Βολευτήκαμε σε ένα όμορφο εστιατόριο, με θέα την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και απολαύσαμε το σχετικά φτηνό, είναι η αλήθεια, και νόστιμο φαγητό του. Στη συνέχεια ακολούθησε μια γρήγορη βόλτα στην παλιά πολή! Ευτυχώς ο καιρός ήταν υπέροχος! Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε ένα από τα πιο γνωστά και όμορφα κτίρια της πόλης, το House of the Blackheads! Χτίστηκε το 1344 για να στεγάσει τους ταξιδίώτες εμπόρους της αδελφότητας των "μαυροκέφαλων", βομβαρδίστηκε το 1941 από τους Γερμανούς, τα ερείπια απομακρύνθηκαν εντελώς από τους Σοβιετικούς το 1948 και ανακατασκευάστηκε το 2001, στην επέτειο των 800 χρόνων της πόλης. Στη συνέχεια βρεθήκαμε σε ένα υπέροχο πάρκο, στο Bastion Hill, που χωρίζεται στη μέση από το κανάλι Pilsetas και χωρίζει με τη σειρά του την παλιά από τη νέα πόλη. Το πάρκο ήταν, καταπράσινο, με υπέροχα ανθισμένα λουλούδια, αγάλματα και γεφυράκια γεμάτα λουκέτα! Τα λουκέτα τα έβαλαν ερωτευμένα ζευγάρια για να κρατήσει ο έρωτάς τους! Θέλαμε όμως να χαζεψουμε και τον ποταμό Daugava, που ξεκινά από τη Ρωσία, διασχίζει τη Λευκορωσία και τη Λετονία και καταλήγει στον κόλπο της Ρίγα, στη Βαλτική. Το ηλιοβασίλεμα μας βρήκε να ακολουθούμε αντίθετη πορεία από τον ήλιο, κατεβαίνοντας τον ποταμό και να χαζευουμε πότε τη μια και πότε την άλλη όψη της πόλης...

Τελευταία μέρα στο Πεκίνο

Την επόμενη μέρα, η οποία ήταν και η τελευταία μας στο Πεκίνο, αποφασίσαμε παρά τη ζέστη και τον καυτό ήλιο να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη και να δούμε κάποια ακόμα αξιοθέατα... Πρώτη στάση ο Ναός του Ουρανού, το χτίσιμο του οποίου ολοκληρώθηκε το 1420 μ.Χ. κατά τη δυναστεία των Ming και χαρακτηρίστηκε ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1998. Ο Ναός περιβάλλεται από τείχος, το νότιο τμήμα του οποίου είναι ορθογωνικό και συμβολίζει τη γη... ...και το βόρειο υψηλότερο, κυκλικό και συμβολίζει τον ουρανό. Τα τρία βασικότερα κτίσματα του ναού είναι ο Κυκλικός Βωμός, ο Αυτοκρατορικός Ουράνιος Θόλος... ...και ο Ναός της Προσευχής για καλή σοδειά. Δύο φορές το χρόνο, ο Κινέζος αυτοκράτορας έφευγε από την Απαγορευμένη Πόλη και πήγαινε στο Ναό του Ουρανού όπου προΐστατο των τελετών προς τον Ουρανό για καλή σοδειά. Δεύτερη στάση τα Θερινά Ανάκτορα (Yi he yuan). Στο χώρο κυριαρχούν ο Λόφος της Μακροζωίας και η Λίμνη Kunming. Σύμφωνα με την UNESCO το πάρκο των Θερινών Ανακτόρων αποτελεί "αριστούργημα του κινέζικου σχεδιασμού κήπων, όπου το φυσικό τοπίο συνδυάζεται αρμονικά με τις αρχιτεκτονικές κατασκευές δίνοντας ένα σύνολο εξαιρετικής αισθητικής αξίας". Η λίμη είναι τεχνητή και αποτελεί τα 3/4 του πάρκου ενώ το χώμα που απομακρύνθηκε για την κατασκευή της (στα πρότυπα της Δυτικής Λίμνης του Hangzhou) χρησιμοποιήθηκε για να φτιαχτεί ο Λόφος της Μακροζωίας! Στο πάρκο μπορεί να βρεί κανείς τα πάντα: υπέροχους κήπους, ναούς, παλάτια, ακόμα και τον μακρύτερο σκεπαστό διάδρομο (Cháng Láng) του κόσμου με μήκος 728 m, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1750 κατά τη διάρκει της βασιλείας του αυτοκράτορα Qianlong. Ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίρια του πάρκου είναι το Καράβι από Μάρμαρο (Shí Fǎng) το οποίο κατασκευάστηκε το 1755 από τον ίδιο αυτοκράτορα, καταστράφηκε το 1860 κατά τη διάρκεια του δεύτερου πολέμου του οπίου και ανακατασκευάστηκε το 1893 από την αυτοκράτειρα Dowager Cixi. Η μέρα μας τελείωσε με μια επίσκεψη στο κλειστό της άρσης βαρών, όπου αγωνιζόταν η κατηγορία των 105+ κιλών!! Ως γνωστόν ελληνικό ενδιαφέρον δεν υπήρχε αλλά ο αγώνας είχε αγωνία μέχρι το τέλος! Την ώρα του διαλείμματος, μετά το αγώνισμα του αρασέ, οι μασκώτ των Αγώνων ανέβηκαν στο ταπί, χόρεψαν και πόζαραν στο βάθρο των νικητών. Τελικά μετά από έναν δύσκολο αγώνα, πρώτος νιικητής αναδείχθηκε ο Γερμανός Matthias Steiner με 461kg, ενώ στη δεύτερη και τρίτη θέση κατέκτησαν οι Evgeny Chigishev από τη Ρωσία και ο Viktors Ščerbatihs από τη Λετονία. ΥΓ. Penny, σου έχουμε υποσχεθεί μια αφιέρωση!! Οπότε σου αφιερώνουμε ολόκληρη τη σημερινή ανάρτηση!!

Το Μέγα Τείχος (长城)

Ένα από τα 2-3 πιο γνωστά αξιοθέατα της Κίνας είναι δίχως άλλο το Σινικό Τείχος. Στην περίπτωση του μάλιστα δεν ισχύει το γνωστό ρητό για το όνομα και τη χάρη καθώς τα έχει και τα δύο! Βέβαια η άποψη αποτελεί το μοναδικό ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από το διάστημα είναι μύθος!! Αυτό όμως δεν αφαιρεί τίποτα από τη μεγαλοπρέπειά του! Ουσιαστικά ήταν ένα οχυρωματικό έργο για την προστασία της Κίνας από τους λαούς που κατοικούσαν στα βόρεια κυρίως σύνορά της, αλλά η κατασκευή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.Ξεκίνησε να χτίζεται τον 5ο αιώνα π.X. και το μεγαλύτερό του μέρος, και αυτό που σώζεται ως σήμερα, χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Μίνγκ. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό... Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποτυπώσουν το πόσο μεγαλειώδες είναι. Το βλέπεις να πηγαίνει και χάνεται από τα μάτια σου και συνεχίζει... Υπάρχουν προφανώς πολλές διαφορετικές είσοδοι για να κάνεις τη βόλτα σου επάνω στο τείχος. Στη συγκεκριμένη που πήγαμε, επιλέξαμε την "πιο δύσκολη" διαδρομή και άρα με το λιγότερο κόσμο για να βγάλουμε με την άνεση μας και τις φωτογραφίες μας.Μετά τη βόλτα στο τείχος το προγραμμα είχε επίσκεψη σε 2 βιοτεχνίες. Όπως μάθαμε εκ των υστέρων οι ξεναγοί είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν τα γκρουπ τους κάθε μέρα σε 1-2 κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες διαθέτουν και τα ανάλογα μαγαζιά με αναμνηστικά. Τα σχόλια δικά σας... H πρώτη στάση ήταν για να δούμε την παρασκευή των περίφημων Cloisonné, τα οποία αν και περίφημα κατά τον ξεναγό, εμείς τα αγνοούσαμε.Πριν τη δεύτερη βιοτεχνία, κάναμε και μια στάση στον τάφο ενός εκ των αυτοκρατόρων της Δυναστείας των Μίνγκ. Τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της ξενάγησης ήταν ο προαύλιος χώρος, στο πνεύμα των αγώνων, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ανακαλύφθηκε ο τάφος. Το μνημείο αυτό καθε αυτό δεν είχε κάτι το ξεχωριστό εκτός του ότι κατέβαινες οκτώ ορόφους με τα πόδια για να τον δεις. Τους αυτοκράτορες ακόμα και μετά θάνατον τους προσέχανε πάρα πολύ, ή μάλλον οι ίδιοι ακόμα και μετά θάνατον θέλαν να ξεχωρίζουν. Κάτι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι στο ίδιο ταφικό μνημείο έχουν ταφεί τόσο η γυναίκα του όσο και η αρχιερωμένη του...Τελευταία στάση, μια βιοτεχνία μεταξωτών. Εκεί ενημερωθήκαμε για τον κύκλο ζωής του μεταξοσκώληκα και τον τρόπο παρασκευής του μεταξωτού υφάσματος, μάθαμε από πρώτο χέρι πόσο ανθεκτικά και απίστευτα απαλά είναι τα υφάσματα αυτά, αλλά και το ότι πραγματικά τίποτα δεν πάει χαμένο στην Κίνα: Προκειμένου να πάρουν τις ίνες του μεταξιού από το κουκούλι πρέπει πρώτα να σκοτώσουν τις κάμπιες. Για να το πετύχουν αυτό βάζουν τα κουκούλια σε φούρνους. Στη συνέχεια βουτάνε το "ψημμένο" κουκούλι σε νερό και τραβάνε σιγά σιγά το μετάξι φτιάχνοντας κάτι σαν μεγάλες κλωστές. Θα περίμενε κανείς ότι τις νεκρές κάμπιες τις πετάνε...Αμ δε!! Τις τρώνε!! Ψημμένες είναι, γεμάτες πρωτεΐνες είναι, γιατί να τις πετάξουνε;

Nihao Beijing!! Καλημέρα Πεκίνο!!

Νωρίς το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε για την πλατεία Tian'anmen, τη μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου! Δυστυχώς η πρόσβαση είχε απαγορευτεί λόγω του Μαραθωνείου δρόμου...Αφού είδαμε από μακριά το μνημείο των ηρώων και το μαυσωλείο του Mao,...εισήλθαμε στην Aπαγορευμένη Πόλη, αλλοτινή κατοικία του Κινέζου αυτοκράτορα, μέσω της βόρειας πύλης, δηλαδή της "Πύλης της Επουράνειας Ειρήνης" ή αλλιώς της Πύλης Τιεν αν Μεν, η οποία παρακολουθείται από το άγρυπνο βλέμα του Μάο!Αφού περπατήσαμε στην εξωτερική αυλή της Απαγορευμένης Πόλης, περάσαμε από την "Αίθουσα της Ανώτατης Αρμονίας"......και θαυμάσαμε τα εντυπωσιακά κτίρια που μέχρι το 1912 αποτελούσαν αυτοκρατορική κατοικία και περιήλθαν στον κινέζικο λαό το 1924 οπότε και εκδιώχτηκε ο αυτοκράτορας Puyi.Το απόγευμα κατευθυνθήκαμε στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και αφού χαζέψαμε τον "υδάτινο κύβο"......και τη "φωλιά του πουλιού"......καταλήξαμε στο κεντρικό γήπεδο τέννις όπου παρακολουθήσαμε τόσο τον τελικό γυναικών, με τη Ρωσίδα Dementieva να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο εναντίον της επίσης Ρωσίδας Safina,όσο και τον τελικό ανδρών με τον Ισπανό Nadal να ανεβαίνει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου κατακτώντας ταυτόχρονα την πρώτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη κερδίζοντας τον Χιλιανό Gonzalez.