Το Μέγα Τείχος (长城)

Ένα από τα 2-3 πιο γνωστά αξιοθέατα της Κίνας είναι δίχως άλλο το Σινικό Τείχος. Στην περίπτωση του μάλιστα δεν ισχύει το γνωστό ρητό για το όνομα και τη χάρη καθώς τα έχει και τα δύο! Βέβαια η άποψη αποτελεί το μοναδικό ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από το διάστημα είναι μύθος!! Αυτό όμως δεν αφαιρεί τίποτα από τη μεγαλοπρέπειά του! Ουσιαστικά ήταν ένα οχυρωματικό έργο για την προστασία της Κίνας από τους λαούς που κατοικούσαν στα βόρεια κυρίως σύνορά της, αλλά η κατασκευή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.Ξεκίνησε να χτίζεται τον 5ο αιώνα π.X. και το μεγαλύτερό του μέρος, και αυτό που σώζεται ως σήμερα, χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Μίνγκ. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό... Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποτυπώσουν το πόσο μεγαλειώδες είναι. Το βλέπεις να πηγαίνει και χάνεται από τα μάτια σου και συνεχίζει... Υπάρχουν προφανώς πολλές διαφορετικές είσοδοι για να κάνεις τη βόλτα σου επάνω στο τείχος. Στη συγκεκριμένη που πήγαμε, επιλέξαμε την "πιο δύσκολη" διαδρομή και άρα με το λιγότερο κόσμο για να βγάλουμε με την άνεση μας και τις φωτογραφίες μας.Μετά τη βόλτα στο τείχος το προγραμμα είχε επίσκεψη σε 2 βιοτεχνίες. Όπως μάθαμε εκ των υστέρων οι ξεναγοί είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν τα γκρουπ τους κάθε μέρα σε 1-2 κρατικές επιχειρήσεις, οι οποίες διαθέτουν και τα ανάλογα μαγαζιά με αναμνηστικά. Τα σχόλια δικά σας... H πρώτη στάση ήταν για να δούμε την παρασκευή των περίφημων Cloisonné, τα οποία αν και περίφημα κατά τον ξεναγό, εμείς τα αγνοούσαμε.Πριν τη δεύτερη βιοτεχνία, κάναμε και μια στάση στον τάφο ενός εκ των αυτοκρατόρων της Δυναστείας των Μίνγκ. Τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της ξενάγησης ήταν ο προαύλιος χώρος, στο πνεύμα των αγώνων, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ανακαλύφθηκε ο τάφος. Το μνημείο αυτό καθε αυτό δεν είχε κάτι το ξεχωριστό εκτός του ότι κατέβαινες οκτώ ορόφους με τα πόδια για να τον δεις. Τους αυτοκράτορες ακόμα και μετά θάνατον τους προσέχανε πάρα πολύ, ή μάλλον οι ίδιοι ακόμα και μετά θάνατον θέλαν να ξεχωρίζουν. Κάτι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι στο ίδιο ταφικό μνημείο έχουν ταφεί τόσο η γυναίκα του όσο και η αρχιερωμένη του...Τελευταία στάση, μια βιοτεχνία μεταξωτών. Εκεί ενημερωθήκαμε για τον κύκλο ζωής του μεταξοσκώληκα και τον τρόπο παρασκευής του μεταξωτού υφάσματος, μάθαμε από πρώτο χέρι πόσο ανθεκτικά και απίστευτα απαλά είναι τα υφάσματα αυτά, αλλά και το ότι πραγματικά τίποτα δεν πάει χαμένο στην Κίνα: Προκειμένου να πάρουν τις ίνες του μεταξιού από το κουκούλι πρέπει πρώτα να σκοτώσουν τις κάμπιες. Για να το πετύχουν αυτό βάζουν τα κουκούλια σε φούρνους. Στη συνέχεια βουτάνε το "ψημμένο" κουκούλι σε νερό και τραβάνε σιγά σιγά το μετάξι φτιάχνοντας κάτι σαν μεγάλες κλωστές. Θα περίμενε κανείς ότι τις νεκρές κάμπιες τις πετάνε...Αμ δε!! Τις τρώνε!! Ψημμένες είναι, γεμάτες πρωτεΐνες είναι, γιατί να τις πετάξουνε;