Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Whiskey

Είχε περάσει ήδη μια βδομάδα. Ήταν καιρός να μαζεύουμε σιγά σιγά τα πράγματα μας και να σκεφτόμαστε την επιστροφή. Όμως πρώτα έπρεπε να ρίξουμε και μια ματιά στο Δουβλίνο. Η 7η μέρα ήταν "καταδικασμένη" να μην έχει πολλά αξιοθέατα καθώς ήταν προγραμματισμένο να διασχίσουμε όλη την Ιρλανδία από το Galway ως το Δουβλίνο.
Ξεκινήσαμε το πρωινό μας με μια βόλτα στο πάρκο του Oughterard και μετά επισκεφτήκαμε τα τοπικά μαγαζιά για σουβενίρ και αλκόολ.
Χαιρετήσαμε την οικοδέσποινα μας, μαζέψαμε τα μπαγκάζια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Η διαδρομή αυτή τη φορά δεν ήταν τόσο ειδυλλιακή καθώς διασχίζαμε την εθνική οδό, αλλά τουλάχιστον ήταν πιο ξεκούραστη για τον οδηγό. Στάση σε βενζινάδικο για δυο σαντουιτσάκια και συνέχεια...
Δεν προβλεπόταν παρά μόνο μια στάση στο ταξίδι μας, στο ομορφότερο αξιοθέατο της διαδρομής, στα αποστακτήρια Locke (του John Locke, απλή συνωνυμία με το ναυαγό), κοντά στο Kilbeggan...
...με ξενάγηση στα αποστακτήρια, δοκιμή του μαγικού ζωμού αλλά και αγορά κανά 2 μπουκαλιών για τους φίλους στην Ελλάδα.
Ήμασταν στου δρόμου τα μισά, οπότε μέχρι να φτάσουμε στο Δουβλίνο και να βρούμε και το Glenaire Lodge, στο οποίο θα περνούσαμε τα τελευταία δυο βράδια, είχε ήδη αρχίσει να νυχτώνει.
Για την ακρίβεια το Glenaire Lodge δεν βρισκόταν στο Δουβλίνο, αλλά σε ένα προάστιο του, το Killiney. Ήταν από τα καλύτερα καταλύματα του ταξιδιού και η Marguerite, συμπαθέστατη, εξυπηρετικότατη και με το χαμόγελο στο στόμα. Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.
Δεν προλβαίναμε να κάνουμε και πολλά λόγω του περασμένου της ώρας, οπότε μια βόλτα στην παραλία...
...και ένα δείπνο σε μια pub ήταν ότι καλύτερο πριν γυρίσουμε πίσω στο κρεβάτι μετά από μια κουραστική μέρα!

10 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Το ταξίδι της επιστροφής έχει πάντα μιά ψιλοκαταθλιπτική δόση, δεν έχει; Εμένα πάντα έτσι μου κάθεται...

KitsosMitsos είπε...

Όμορφες φωτογραφίες και πάλι... Τελικά είχε κάτι να δώσει και αυτή τη μέρα. Εκεί που δεν το περιμένεις τελικά...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ησυχα πρέπει να κυλάει η ζωή εκεί, κάτι που λείπει από εμάς τους Μεσογειακούς εδώ κάτω ...και πράσινο βρε παιδιά...χλωρίδα του θεού....

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Crazy Tourists είπε...

Δεν έχεις και άδικο Constantine... Εμείς, εγώ δηλαδή, την τελευταία μέρα αρχίζω να μιλάω για τον επόμενο προορισμό!!!

KitsoMitso, ο τρελοτουρίστας μου ξετρελάθηκε με το αποστακτήριο...Τόσο που...

γύρδην-μίγδην όμορφα ήταν, αλλά σαν το ήλιο μας τίποτα!!

CrazyTourist2

kiki είπε...

Ταξιδέψαμε πάλι...:-)

tzonakos είπε...

Kαλά, εγω πότε θα πάω να δω ενα τέτοιο αποστακτήριο λέμε ;
Απίθανα μέρη και σπάνιες κι εξαιρετικές φωτογραφίες παιδιά.
Πάντως πολύ πρασινάδα βλέπω, παντού.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα από Athiney! το ταξίδι έχει και μια δόση μυστικισμού μέσα του, γι΄αυτό και σχεδόν όλες οι θρησκείες (οι μεγάλες τουλάχιστο), έχουν ορίσει κάποια, σαν ένα είδος τελετής

Crazy Tourists είπε...

Χαιρετώ σας!

Την καλησπέρα μου Κική!

Τζόνυ, να πας! Την ευχή μου σου δίνω! Το αποστακτήριο ήταν όλα τα λεφτά!

Καλησπέρα Ηλιογράφε! Έψαχνα να βρω κανά Athiney στο διαδικτυακό χάρτη αλλά δεν υπάρχει, γμτ...!

Τα φιλιά μου!
CrazyTourist1

Stepas είπε...

Γειά σας.

Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο γουστάρω πολύ τους Ιρλανδούς και την Ιρλανδία.Είμαι κα φαν του ιρλανδικού ουίσκι.Θα ήθελα πολύ να ταξιδεψω προς τα κει κάποτε.Αλλά δεν το βλέπω...Τα πιο μακρινά μέρη που έχω πάει ποτέ είναι η Καβάλα,η Κρήτη και η Μυτιλήνη! Σνιφ-Λυγμ!

Σας ζηλεύω πραγματικά για τα ταξίδια σας.

Το μπλογκ σας είναι καταπληκτικό.Μπράβο σας!Φοβερές και οι φωτο!

Τα λέμε

Crazy Tourists είπε...

Καλωσήρθες stepas!! Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια!!
Ποτέ μη λές ποτέ...Δεν είναι τόσο δύσκολο ένα ταξίδι προς τα κει...Αρκεί να το βάλεις στόχο!! Μέχρι τότε μπορείς να ταξιδεύεις μέσα από τις φωτογραφίες μας!

Τρελοτουρίστρια