Καλη Καρδιά και Τιμές Θανάτου...

Η τελευταία μέρα στην Λίμνη Πλαστήρα είχε ένα και μόνο στόχο, την εύρεση του Παντελή. Θα μας πείτε, και με το δίκιο σας, ποιός είναι ο Παντελής; Θα φτάσουμε κι εκεί, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή... Τη μέρα που μόλις είχε ξεσημερώσει ο καιρός ήταν καλύτερος από τις προηγούμενες και η ατμόσφαιρα καθαρότερη. Η τρελοτουρίστρια με απόλυτη φυσικότητα και αφοπλιστικό τόνο πρότεινε να ξαναπάμε στη Φυλακτή γιατί την προηγούμενη φορά δεν φαινόταν το τοπίο στη φωτογραφίες!! Έτσι κι έγινε... Μετά από λίγο ήμασταν και πάλι στην πλατεία της Φυλακτής εξίσου χιονισμένη αλλά λιγότερο ομιχλώδης σε σχέση με δυό μέρες πριν...Αφού βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες, είπαμε να κινηθούμε στη βόρεια μεριά της λίμνης όπως και προέβλεπε το πρόγραμμα της τελευταίας μέρας. Πρώτη στάση η Κερασιά! Από την πλατεία της έχεις όλη τη λίμνη στο πιάτο. Στην πλατεία της, επίσης, είχαμε και την πληροφορία ότι θα βρούμε τον Παντελή, το ιδιοκτήτη του παραδοσιακού μπακάλικου με το υπέροχο τυρί και το νόστιμο φαί που ετοιμάζει στο γκαζάκι του! Δεν δυσκολευτήκαμε να τον εντοπίσουμε αλλά ήταν ακόμα πολύ νωρίς το πρωι για να γευτούμε τις νοστιμιές του. Συνεχίσαμε, λοιπόν, το δρόμο μας προς τα ανατολικά με κατεύθυνση το Μορφοβούνι, πατρίδα του Νικολάου Πλαστήρα, το Μεσενικόλα, χωριό γνωστό για το κρασί του, και την Μονή Κορώνης. Κάναμε κανά δυο βόλτες στο χωριό, αρκετές για να μας ανοίξει η όρεξη και να επιστρέψουμε στον Παντελή!Ήμασταν και πάλι στο ίδιο σημείο, μόνο που τώρα περάσαμε την πόρτα και μπήκαμε! Μας καλωσόρισε ο Παντελής, που κουβέντιαζε με ένα φίλο του, και μας ετοίμασε ένα από τα ωραιότερα και πιο απλά μεσημεριανά που έχουμε φάει. Αυγά, πατάτες, χωριάτικα λουκάνικα, τυρί από τα πρόβατα του και μπόλικο κρασί. Το γεύμα συνοδεύτηκε από πολλές φιλοσοφικές αναζητήσεις και αναμνήσεις των 2 γερόντων, ενώ μετά από λίγο προστέθηκε στη συντροφιά μας και η γυναίκα του. Αγοράσαμε και λίγο τυρί για το σπίτι και μας αποχαιρέτησαν με τη καλή τους την καρδιά!Η τελευταία μέρα έκλεισε με μια εκτός προγράμματος και αναπάντεχα όμορφη βόλτα στον καταρράκτη του Ανθοχωρίου. Τον ανακάλυψε τυχαία η τρελοτουρίστρια στους χάρτες, μην μπορώντας να δεχτεί πως θα γυρίσουμε πριν τις 7 στο δωμάτιο να μαζέψουμε τα πράγματα! Έπρεπε κάτι να κάνουμε, κάπου να πάμε... Και πήγαμε! Το αποχαιρετηστήριο δείπνο περιλάμβανε πανσέτες αγριογούρουνου και ελάφι μαγειρευτό. Η επόμενη μέρα, η μέρα της αναχώρησης μας, 30η του Δεκέμβρη του 2008, θα μπορούσε να αποτελέσει μια ξεχωριστή ανάρτηση καθότι περιλάμβανε καμένο θερμοστάτη, καμένη φλάντζα, κλειστή αντιπροσωπεία και επιστροφή στην Αθήνα με την Express Service και το κόκκινο τζιπ να ανεβοκατεβαίνει απο γερανό σε γερανό (3 συνολικά)! Δυστυχώς, δεν έχουμε φωτογραφικό υλικό, οπότε θα αρκεστείτε στην περιγραφή και στη φαντασία σας...