出口 από την Αθήνα

Όπως θα 'χετε διαπιστώσει τις τελευταίες 17 μέρες του Αυγούστου τις περάσαμε μακριά από την Αθήνα, την Ελλάδα, την Ευρώπη... Ήμασταν εκεί όπου, σύμφωνα με τα γραφικά δημοσιογραφικά κλισέ, χτυπούσε η καρδιά του αθλητισμού! Στη μακρινή Κίνα... Ήταν η πρώτη φορά που ταξιδεύαμε οργανωμένα και ίσως η τελευταία. Η αναχώρηση είχε οριστεί για την 15η του Αυγούστου το μεσημεράκι και θα φτάναμε στο Πεκίνο την άλλη μέρα το μεσημέρι, βάζοντας και τις 5 ώρες μπροστά που είναι η Κίνα. Μια ανωμαλία που αγνοούσαμε (ο τρελοτουρίστας, διότι η τρελοτουρίστρια ήταν πλήρως ενημερωμένη), είναι ότι όλη η Κίνα έχει την ίδια ώρα, ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα είχε διάφορες ζώνες.Το πρώτο κομμάτι Αθήνα-Σιγκαπούρη είχε διάρκεια 11 ώρες περίπου αλλά πέρασε πολύ πιο γρήγορα απ' ότι περιμέναμε. Σε αυτό έπαιξε ρόλο τόσο το γεγονός ότι ήταν μέρα και η καθαρή ατμόσφαιρα μέχρι το Ντουμπάι επέτρεπε το χάζι από το παράθυρο... ...αλλά και οι ανέσεις που σου προσφέρει η Singapore Airlines. Δυο ωραιότατα γεύματα, άπειρες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές αλλά και ηλεκτρονικά παιχνίδια. Μπορούσες να παίξεις μέχρι και ναυμαχία με κάποιον σε άλλο κάθισμα... Κατά τις 5:10 το πρωί προσγειωθήκαμε στη Σιγκαπούρη. Είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε με το γκρουπ αλλά και να χαζέψουμε στο υπέροχο αεροδρόμιο στο οποίο έχει βάλει το χεράκι του και κάποιος Έλληνας. Από λιμνούλες με ψαράκια και την μεγαλύτερη επίπεδη οθόνη του κόσμου σε High Definition, μέχρι ελεύθερους υπολογιστές με Internet (εξ' ου και το UPDATE 1) και το πρώτο FIFA Store στον κόσμο με συλλεκτικά μπλουζάκια για το World Cup 2010.H πτήση Σιγκαπούρη-Πεκίνο είχε ακόμα περισσότερες ανέσεις καθώς περιλάμβανε και μπρίζα για ρεύμα σε κάθε θέση και υποδοχή USB στην προσωπική σου οθόνη για να δεις ότι θες από τον σκληρό σου εξωτερικό δίσκο, αν και έκανε πιο πολύ κρύο!Μετά από ακόμα 6 ώρες πτήση, έλεγχο στο αεροδρόμιο, δήλωση στο immigration desk και λοιπές γραφειοκρατίες, και άλλη μια ώρα δρόμο, φτάσαμε στο ξενοδοχείο Holiday Inn Central Plaza, ένα από τα ωραιότερα ξενοδοχεία που έχουμε μείνει ως τρελοτουρίστες. Το γλυκό για το καλοσώρισμα ήταν όλα τα λεφτά!Ήταν ήδη 5 το απόγευμα και είχαμε φύγει από την Αθήνα 23 ώρες πριν, ελαφρώς άυπνοι με κανά δίωρο-τρίωρο διακοπτόμενο ύπνο στο αεροπλάνο, αλλά είπαμε να κάνουμε μια βόλτα, να φάμε κάτι και να ξαπλώσουμε με ώρα Κίνας για να μπαίνουμε στο ρυθμό. Τότε ήταν που πήραμε και μια πρώτη γεύση για το πόσο μεγάλες είναι οι αποστάσεις και ποιά είναι η κλίμακα στο χάρτη! Οι αποστάσεις ήταν γιγάντιες...Η βόλτα περιορίστηκε λοιπόν γύρω από το ξενοδοχείο για να πάρουμε μια αρχική ιδέα για τη ζωή στο Πεκίνο, προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι που μόλις είχε ξεκινήσει... Η μέρα έκλεισε με το πρώτο μας κινέζικο δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, στο οποίο τα ορεκτικά μας απογοήτευσαν ελαφρώς. Τα κυρίως πιάτα όμως και συγκεκριμένα το μοσχαράκι με κινέζικα μανιτάρια και τα παϊδάκια με σάλτσα δαμάσκηνου, αλλά και το ρύζι με κοτόπουλο τυλιγμένο σε φύλλο λωτού ήταν εκπληκτικά. ΥΓ.1 Η ανάρτηση αυτή προκρίθηκε αυτών που είχαν σειρά λόγω της λαϊκής απαίτησης για Κινέζικο "ρεπορτάζ". ΥΓ.2 Οι αναρτήσεις για την Κίνα συνολικά μάλλον θα ξεπεράσουν τις 15 οπότε για να μην κουράσουμε και για να μην κουραστούμε θα τις βάζουμε σταδιακά! ΥΓ.3 Η λέξη "出口" είναι η μοναδική που μάθαμε να γράφουμε και να διαβάζουμε αυτές τις 17 μέρες στην Κίνα και σημαίνει "Έξοδος". Τη βλέπαμε παντού και μας έμεινε...