Ring of Kerry

Πρώτη στάση στη διαδρομή η κοντινή πόλη του Killarney, μια σχετικά μικρή πολή αλλά με τόσα πολλά πράγματα να κάνει και να δει κανείς. Αποτελεί την κατάλληλη βάση για να εξερευνήσει κανείς την Νοτιοδυτική Ιρλανδία.

Η βόλτα στην πόλη ξεκίνησε με ένα στόχο: Να πιούμε τσάι!... Θα πείτε σιγά το στόχο, στην Ιρλανδία ήσασταν, τόσο δύσκολο ήταν; Κι όμως δεν ήταν τόσο απλό όσο ακούγεται διότι κανά μήνα πριν την αναχώρηση και ενώ χαζεύαμε στο διαδίκτυο (ο καθένας στο σπίτι του) ακολούθησε ο εξής διαδικτυακός διάλογος: Crazy2: Βρήκα σε μια ιστοσελίδα με φωτογραφίες ένα πάρα πολύ ωραίο tea room (τεϊοποτείο). Εκεί πρέπει να πάμε! Crazy1: Ωραία, σημείωσε τη διεύθυνση, να τη βρούμε στο χάρτη και να πάμε... Crazy2: Χμμμμ...Δεν έχει διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο. Είναι σε ιστοδελίδα με φωτογραφίες. Το μόνο στοιχείο που μπορώ να βρω είναι ότι βρίσκεται στο Killarney και κάπου στο βάθος φαίνεται και μια εκκλησία με δέντρα. Crazy1: Και πώς θα πάμε βρε αγάπη μου; Crazy2: Ε, θα ψάξουμε στο Killarney και θα το βρούμε. Crazy1: ...Ok... (Μπορούσα να πω και τίποτα άλλο;!;)

Και ξαφνικά εκεί που προχωράγαμε εμφανίστηκε μπροστά μας ο Καθεδρικός της St.Mary και οι δυο ταυτόχρονα είπαμε: "Κάτι μου θυμίζει αυτο το τοπίο". Απο πίσω απλωνόταν το Εθνικό Πάρκο του Killarney και συμφωνήσαμε ότι κάπου εκεί ήταν και το τεϊοποτείο. Μπήκαμε στο πάρκο...

και μετά από λίγο το είδαμε!

Ήπιαμε το τσαγάκι μας (ο ένας με άρωμα μήλο-κανέλλα και η έτερη με γεύση berries), δοκιμάσαμε ένα blackberry and apple crumble με custard cream και φύγαμε για την συνέχεια της εξερεύνησης... Ύστερα από πρόταση του οδηγού του αυτοκινήτου να βγούμε από τον κεντρικό δρόμο και να χαζέψουμε, χαθήκαμε για λίγο και ο δρόμος μας έβγαλε στο Beaufort. Κάναμε μια μικρή στάση, παίξαμε για λίγο με το χάρτη και τελικά ξαναβγήκαμε στον κεντρικό δρόμο...

Δεύτερη προγραμματισμένη στάση ήταν σε ένα υπαίθριο μουσείο που αναπαριστούσε ένα παραδοσιακό Ιρλανδικό οικισμό. Καλοδιατηρμένο, προσεγμένο ενώ τα εισητήρια για την είσοδο στο χώρο τα προμηθευόσουν από τη γειτονική pub.

Είχαμε κάνει αρκετές στάσεις ήδη όμως και ήμασταν ακόμα στην αρχή του ring οπότε αποφασίσαμε να οδηγήσουμε για αρκετή ώρα και να σταματήσουμε μόνο για κάποιο εξαιρετικό τοπίο...

...όπως την πανοραμική θέα από λίγο πρίν το King's Head...

...και τη λίμνη που δεσπόζει στην είσοδο του Caherciveen!

Ο ήλιος είχε αρχίσει την καθοδική του πορεία όταν φτάσαμε στο πολύχρωμο Waterville και ο ατλαντικός ωκεανός απλωνόταν μπροστά μας. Παίξαμε με τις σκιές μας, ξεκουράσαμε τα πόδια μας και περπατήσαμε στους πολύχρωμους δρόμους της πολης.

Ήμασταν μόλις στη μέση της διαδρομής, αλλά η μέρα είχε ήδη αρχίσει απειλητικά να κλείνει τον κύκλο της. Μετά από 3 σύντομες στάσεις για να φωτογραφίσουμε απο ψηλά τον κόλπο του Ballinskelligs...

και για να δούμε το Derrynane House (σπίτι ενός παλιού πολιτικού και πλέον μουσείο) και το Staigue Fort, ένα πολύ καλά διατηρημένο πέτρινο οχυρό, η διαδρομή μας έκλεισε στο (επίσης πολύχρωμο) Sneem...

και στο Blue Bull όπου δοκιμάσαμε μια μακαρονάδα με θαλασσινά και μια μοσχαρίσια μπριζόλα με σάλτσα από ουσίκι και πιπέρι.

Στη μαγευτική (αλλά και δύσκολη) νυχτερινή διαδρομή μέσα από το Εθνικό Πάρκο συναντήσαμε και ελάφια στο δρόμο ενώ η νύχτα είχε ήδη πέσει όταν φτάσαμε πίσω στo Killarney.