It's a long way to Tipperary

Η ώρα της αναχώρησης από το Killarney είχε φτάσει. Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε όμως χωρίς να επισκεφτούμε το κυριότερο αξιοθέατο της περιόχης, το Εθνικό Πάρκο του Killarney. Φτάνοντας στην είσοδο μας περικύκλωσαν διάφοροι αμαξάδες υποσχόμενοι μια καταπληκτική βόλτα στο Πάρκο και ξενάγηση και διάφορα...Με κάτι τέτοια πάντα ειμαστε επιφυλακτικοί αλλά επειδή δεν είχαμε και πολλή ώρα στη διάθεση μας, ήταν και συμπαθητικός ο αμαξάς, είπαμε να δοκιμάσουμε...

...και δεν το μετανιώσαμε. Ήταν μια πολύ όμορφη βόλτα. Περάσαμε πλάι από τις λίμνες, από το Muckross House...

...και κατευθυνθήκαμε προς το βουνό Torc, από όπου πηγάζουν οι ομώνυμοι καταρράκτες.

Πραγματικά μαγευτικοί...Στην επιστροφή κάναμε μια στάση στο Αββαείο του Muckross και ευχαριστήσαμε τον αμαξά μας για την υπέροχη βόλτα! Άξιζε τα λεφτά της και αν βρεθείτε στην περιοχή με λίγο χρόνο στη διάθεσή σας, τη συνιστούμε ανεπιφύλακτα!

Στη συνέχεια, μπήκαμε στο αμάξι με σκοπό να αφήσουμε πίσω την κομητεία του Kerry και να περάσουμε σε αυτή του Limerick. Πάνω στα σύνορα των 2 κομητειών βρίσκεται το Abbeyfeale, μια πολύ μικρή πόλη, με περίπου 2000 κατοίκους, που δεν θα είχε χώρο σε τούτες τις αναμνήσεις αν η τρελοτουρίστρια δεν είχε εντοπίσει μια πινακίδα που έγραφε "Crag Cave - 10 Miles". Είχαμε ήδη διανύσει αρκετή απόσταση, πλησίαζε και το μεσημέρι και είπαμε να πάμε προς τα εκεί.

Το σπήλαιο δεν έλεγε και πολλά πράγματα (τα σπήλαια του Διρού είναι σαφώς πολύ πιο εντυπωσιακά) αλλά από οργάνωση και εξυπηρέτηση των επισκεπτών ήταν άψογα (και πάλι σε αντίθεση με του Διρού). Μαγαζιά με σουβενίρ, παιδότοπος και ένα συμπαθητικό εστιατόριο στο οποίο απολαύσαμε μια ζεστή σούπα και ένα σάντουιτς μέχρι να έρθει η ώρα για την ξενάγηση μας.

Επόμενη στάση ήταν στο Adare, έναν αρκετά γνωστό τουριστικό προορισμό κυρίως λόγω των γηπέδων γκολφ και των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων που χτίζονται παραπλεύρως. Η κεντρική οδός γεμάτη από παραδοσιακά χτισμένα σπίτια. Κατεβήκαμε, για να ξεμουδιάσουμε περισσότερο, και κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και μια στάση στο Augustinian Priory.

Στη συνέχεια, είπαμε να κάνουμε μια ακόμα παράκαμψη και να επισκεφτούμε το Celtic Theme Park, ένα πάρκο με αντίγραφα διαφόρων αρχαίων μνημείων που υπάρχουν στην Ιρλανδία. Δεν άξιζε τον κόπο τελικά, αφού εν τέλει είδαμε και τα αληθινά σε όλο το ταξίδι. Ήταν πολύ μεγάλο και άχαρο και ήμασταν και κουρασμένοι.

Το πρόγραμμα δεν περιλάμβανε άλλη στάση παρά μόνο στο Ashley Park House, το σπίτι όπου θα περνούσαμε τη νύχτα μας, λίγο έξω από το Nenagh.

Περάσαμε μέσα από to Limerick, την πρωτεύουσα της κομητείας που μας φιλοξενούσε, και μια αρκετά γνωστή πανεπιστημιούπολη. Τελικά, γύρω στις 19:00 φτάσαμε...Ένα υπέροχο δείπνο και ένα ζεστό κρεβάτι μας περίμεναν για να κλείσει μια ακόμα πανέμορφη μέρα στο ταξίδι μας.

Ιρλανδικό Χιούμορ...

Ουφ!!Τρέχουμε ολημερίς και οι νεκρές γραμμές (αγγλιστί "deadlines") μας πιέζουν, οπότε για το υπόλοιπο της φετινής χρονιάς θα υπάρχει περισταστασιακή ανανέωση των ιστολογίων. Για να χαλαρώσουμε λίγο από τη δουλειά είπαμε να καταφύγουμε στο βρετανικό χιούμορ, και για την ακρίβεια στο ιρλανδικό!

Ενώ η τρίτη μέρα έφτανε στο τέλος της, είχαμε κάνει μια στάση στο Clonakilty. Πού είναι το Clonakilty; Εδώ! Λίγο πριν το Drombeg Stone Circle. Για όσους ενδιαφέρονται είναι η πιο γνωστή ιρλανδική πόλη για την παρασκευή Black Pudding. Ενώ κάναμε τη βόλτα μας, μας τράβηξε την προσοχή ένα περίεργο κατασκεύσμα, μια Weather Stone....

Υ.Γ.1. Είπαμε να ακουλουθήσουμε τη συμβουλή του Σκύλου της Β.Κ. και να βάζουμε και συνδέσεις προς το Google Maps σε κάθε πόλη ή σημαντικό αξιοθέατο που αναφέρουμε ώστε να υπάρχει μια πιο άμεση αντίληψη του ταξιδιού!
Υ.Γ.2. 18 σχόλια στο Cork...Συγχωρέστε μας, αλλά έχουμε αμελήσει να απαντήσουμε! Θα το κάνουμε οσονούπω.

Cork (Irish: Corcaigh)

Τρίτη μέρα στην Ιρλανδία και ήταν η ώρα να επισκεφτούμε την μεγάλη πόλη της γειτονιάς μας, το Cork. Ξεκινήσαμε λοιπόν πουρνό πουρνό να πάρουμε τον κεντρικό δρόμο που θα μας οδηγούσε από το Killarney στον προορισμό μας.

Κάπου στα μισά του δρόμου βαρεθήκαμε στην εθνική και αποφασίσαμε να πάμε από τον επαρχιακό δρόμο, παράλληλα με τον ποταμό Lee, και ας κάναμε παράκμψη. Αλλώστε δεν είχαμε και κανένα ραντεβού...

Χαζεύοντας τους χάρτες και τους οδηγούς διαπιστώσαμε ότι ήμασταν πολύ κοντά στο Blarney Castle, και άξιζε τον κόπο μια στάση.

Δεν είχαμε την υπομονή να περιμενουμε στην ουρά για να ανέβουμε στην κορυφή και να φιλήσουμε την πέτρα, αλλά κάναμε μια βόλτα στους κήπους και χαζέψαμε τους παράξενους πέτρινους σχηματισμούς.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Cork, την πόλη που μεγάλωσε ο Ruairi Ui Ghallchouir, γι' αυτό και μια από τις κεντρικές πλατείες της πολης έχει το όνομα του. Δυστυχώς την περίμεναμε πιο ωραία την πόλη. Την πετύχαμε βέβαια και σε άσχημη περίοδο αφού παντού γινόντουσαν έργα (ήταν προεκλογική περίοδος βλέπετε...)! Για να μας φτιάξει η διάθεση λίγο αναζητήσαμε την μπουτίκ της Cork City FC αλλά και αυτή κλειστή λόγω ανακαινήσεως. (Για τις φανέλες που μαζεύουμε από όλες τις πόλεις που πηγαίνουμε θα πρέπει να ακουλουθήσει κάποια στιγμή εκτενές αφιέρωμα ή/και κάποιο quiz...είδωμεν!)

Αποφασίσαμε ότι ήταν πολύ νωρίς για να γυρίσουμε πίσω και η πυξίδα μας έδειξε Drombeg Stone Circle, το πιο καλά διατηρημένο μνημείο τέτοιου είδους στην Ιρλανδία. Πραγματικά εντυπωσιακό!

Ο δρόμος της επιστροφής όμως ήταν μακρύς και το στομάχι άδειο όποτε πίσω στο αμάξι με τελευταίο προορισμό το Kenmare, και την Pub Foley's, για μια ζεστή σούπα και μια εντυπωσιακή πάπια με αχλάδια.

Επιστροφή από το καταφύγιο...

Ήμασταν στο θαλάσσιο ταξί και περνάγαμε από τις Σπέτσες στην Κόστα, να πάρουμε το αυτοκίνητο να πάμε κατευθείαν στη δουλειά! Ήταν Δευτέρα πρωί...



Εν μέσω αγέρηδων, κυμάτων και φασαρίας από το σκάφος διεξήχθει ο ακόλουθος διάλογος:
-Αγάπη μου, πού έχεις τη φωτογραφική μηχανή;



-Στη βαλίτσα είναι, κάτω κάτω...
-Ωωωωω!! Τώρα που θα σταματήσουμε θα την ανοίξεις και θα την βρείς...






-Καρδούλα μου, θα τα ανακατέψουμε όλα...Και τα έχω τακτοποιήσει όλα τόσο ωραία (λέμε τώρα)! Τι την θες;






-Θα τραβήξω και γω φωτογραφίες through the windscreen. Αμέ...Ο Κωνσταντίνος και η Κική το κάνουν και βγαίνουν πολύ ωραίες!!





-Ok! Θα την βγάλω...Αφού το ξέρεις ότι δεν μπορώ να σου πω όχι!









Και το έκανε...Τράβηξε βουνά, δέντρα, ουρανούς, ακόμα και την εθνική οδό (δικιά μου παραγγελιά!)...

Φθινοπωρινή απόδραση στις Σπέτσες

Ένα μικρό διάλειμμα στην περιήγηση στην Ιρλανδία (για να μην κουράζεστε και σεις) και επιστροφή στο καταφύγιο μας...






...και στην εκδρομούλα που κάναμε πριν από 2 εβδομάδες. Απόλυτη ηρεμία επικρατούσε, κόσμος δεν υπήρχε,...






...τα θαλάσσια ταξί περίμεναν υπομονετικά τον επόμενο πελάτη,...









...οι μαγαζάτορες σέρβιραν ακόμα και τα περιστέρια...










...αλλά εμείς χαζεύαμε τους γλάρους!











Ο καιρός ήταν ό,τι έπρεπε για βόλτα και άλλο που δε θέλαμε!










Περπατήσαμε από το παλιό λιμάνι...
















...μέχρι την εκκλησία του Αγίου Νικολάου,











και από το κέντρο της πόλης των Σπετσών...











μέχρι τον Άγιο Μάμμα, χωρίς να συναντήσουμε ψυχή ζώσα!










Ήταν ένα υπέροχο διάλειμμα, χαλαρώσαμε, ξεκουραστήκαμε και απο την ώρα που γυρίσαμε τρέχουμε διαρκώς...Αντε να βρούμε ευκαιρία να ξαναφύγουμε!!!

Ring of Kerry

Πρώτη στάση στη διαδρομή η κοντινή πόλη του Killarney, μια σχετικά μικρή πολή αλλά με τόσα πολλά πράγματα να κάνει και να δει κανείς. Αποτελεί την κατάλληλη βάση για να εξερευνήσει κανείς την Νοτιοδυτική Ιρλανδία.

Η βόλτα στην πόλη ξεκίνησε με ένα στόχο: Να πιούμε τσάι!... Θα πείτε σιγά το στόχο, στην Ιρλανδία ήσασταν, τόσο δύσκολο ήταν; Κι όμως δεν ήταν τόσο απλό όσο ακούγεται διότι κανά μήνα πριν την αναχώρηση και ενώ χαζεύαμε στο διαδίκτυο (ο καθένας στο σπίτι του) ακολούθησε ο εξής διαδικτυακός διάλογος: Crazy2: Βρήκα σε μια ιστοσελίδα με φωτογραφίες ένα πάρα πολύ ωραίο tea room (τεϊοποτείο). Εκεί πρέπει να πάμε! Crazy1: Ωραία, σημείωσε τη διεύθυνση, να τη βρούμε στο χάρτη και να πάμε... Crazy2: Χμμμμ...Δεν έχει διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο. Είναι σε ιστοδελίδα με φωτογραφίες. Το μόνο στοιχείο που μπορώ να βρω είναι ότι βρίσκεται στο Killarney και κάπου στο βάθος φαίνεται και μια εκκλησία με δέντρα. Crazy1: Και πώς θα πάμε βρε αγάπη μου; Crazy2: Ε, θα ψάξουμε στο Killarney και θα το βρούμε. Crazy1: ...Ok... (Μπορούσα να πω και τίποτα άλλο;!;)

Και ξαφνικά εκεί που προχωράγαμε εμφανίστηκε μπροστά μας ο Καθεδρικός της St.Mary και οι δυο ταυτόχρονα είπαμε: "Κάτι μου θυμίζει αυτο το τοπίο". Απο πίσω απλωνόταν το Εθνικό Πάρκο του Killarney και συμφωνήσαμε ότι κάπου εκεί ήταν και το τεϊοποτείο. Μπήκαμε στο πάρκο...

και μετά από λίγο το είδαμε!

Ήπιαμε το τσαγάκι μας (ο ένας με άρωμα μήλο-κανέλλα και η έτερη με γεύση berries), δοκιμάσαμε ένα blackberry and apple crumble με custard cream και φύγαμε για την συνέχεια της εξερεύνησης... Ύστερα από πρόταση του οδηγού του αυτοκινήτου να βγούμε από τον κεντρικό δρόμο και να χαζέψουμε, χαθήκαμε για λίγο και ο δρόμος μας έβγαλε στο Beaufort. Κάναμε μια μικρή στάση, παίξαμε για λίγο με το χάρτη και τελικά ξαναβγήκαμε στον κεντρικό δρόμο...

Δεύτερη προγραμματισμένη στάση ήταν σε ένα υπαίθριο μουσείο που αναπαριστούσε ένα παραδοσιακό Ιρλανδικό οικισμό. Καλοδιατηρμένο, προσεγμένο ενώ τα εισητήρια για την είσοδο στο χώρο τα προμηθευόσουν από τη γειτονική pub.

Είχαμε κάνει αρκετές στάσεις ήδη όμως και ήμασταν ακόμα στην αρχή του ring οπότε αποφασίσαμε να οδηγήσουμε για αρκετή ώρα και να σταματήσουμε μόνο για κάποιο εξαιρετικό τοπίο...

...όπως την πανοραμική θέα από λίγο πρίν το King's Head...

...και τη λίμνη που δεσπόζει στην είσοδο του Caherciveen!

Ο ήλιος είχε αρχίσει την καθοδική του πορεία όταν φτάσαμε στο πολύχρωμο Waterville και ο ατλαντικός ωκεανός απλωνόταν μπροστά μας. Παίξαμε με τις σκιές μας, ξεκουράσαμε τα πόδια μας και περπατήσαμε στους πολύχρωμους δρόμους της πολης.

Ήμασταν μόλις στη μέση της διαδρομής, αλλά η μέρα είχε ήδη αρχίσει απειλητικά να κλείνει τον κύκλο της. Μετά από 3 σύντομες στάσεις για να φωτογραφίσουμε απο ψηλά τον κόλπο του Ballinskelligs...

και για να δούμε το Derrynane House (σπίτι ενός παλιού πολιτικού και πλέον μουσείο) και το Staigue Fort, ένα πολύ καλά διατηρημένο πέτρινο οχυρό, η διαδρομή μας έκλεισε στο (επίσης πολύχρωμο) Sneem...

και στο Blue Bull όπου δοκιμάσαμε μια μακαρονάδα με θαλασσινά και μια μοσχαρίσια μπριζόλα με σάλτσα από ουσίκι και πιπέρι.

Στη μαγευτική (αλλά και δύσκολη) νυχτερινή διαδρομή μέσα από το Εθνικό Πάρκο συναντήσαμε και ελάφια στο δρόμο ενώ η νύχτα είχε ήδη πέσει όταν φτάσαμε πίσω στo Killarney.