Berlin

Η τρίτη και τελευταία μέρα στο Βερολίνο και γενικότερα στη Γερμανία ήταν και η καλύτερη από όλες! Το πρόγραμμα ήταν πλήρες! Επίσκεψη σε μουσεία, βόλτες στην πόλη χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, τοπικά εδέσματα...Και το ξεκίνημα ήταν ιδανικό! Μια επίσκεψη σε μια έκθεση για την ιστορία του Βερολίνου. Ως τρελοτουρίστας είμαι επιφυλακτικός απέναντι σε τέτοιες επισκέψεις και πολύ συχνά τις βαριέμαι, αλλά η τρελοτουρίστρια επέμενε και ως συνήθως όταν επιμένει έχει δίκιο! Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και διαδραστική έκθεση, ενώ περιλάμβανε και επίσκεψη σε πραγματικό καταφύγιο για πιθανή πυρηνική επίθεση καθώς και σε σαλονάκι του Δυτικού Βερολίνου... αλλά και σε ένα αντιστοιχο του Ανατολικού... Μετά την έκθεση βγήκαμε στους δρόμους με στόχο να κάνουμε και καμία αγορά. Έπρεπε άλλωστε να μεγαλώσει και η συλλογή με τις αθλητικές φανέλες του τρελοτουρίστα. Ψάχνοντας, κολαστήκαμε και από μια βιτρίνα με όλες τις πιθανές και απίθανες σοκολάτες...Μα με τσίλι ή με πιπέρι; Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς την εβραϊκή συνοικία με τα περίεργα κτίρια, το μνημείο για το ολοκαύτωμα και την παλιά συναγωγή να δεσπόζει. Επειδή την επόμενη μέρα θα φεύγαμε, έπρεπε να περάσουμε και από το νησί με τα μουσεία. Οπότε, τρενάκι και τσουπ να 'μαστε! Πρώτη στάση στον καθεδρικό ναό όπου άκουσον άκουσον ήθελαν υποχρεωτική εισφορά υπέρ ανεγέρσεως του ναού για να μπούμε, κοινώς εισητήριο. Τους είπαμε ένα ούστ γερμανιστί και αρκεστήκαμε σε φωτογραφίες εκ του μακρώθεν... ...μια στάση στη δροσιά του σιντριβανιού... ...και στη σκιά του πάρκου! Ακολούθησε επίσκεψη στο μουσείο της Περγάμου. Ως τρελουτουρίστας μου άρεσε πάρα πολύ. Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που έχουν αξιοποίησει τα "δανεισμένα" από διαφόρους λαούς αρχαία. Ως τρελοτουρίστρια πάλι, συγχύστηκα ελαφρώς που τίποτα από όλα αυτά (τα άπειρα εκθέματα) δεν ήταν δικό τους! Και μέσα σ'όλα αυτά είχε μεσημεριάσει και το στομάχι γουργούριζε. Ακριβώς απέναντι από το μουσείο της Περγάμου, είχε ένα μαγαζάκι που μπορεί να μην εντυπωσίαζε εξωτερικά αλλά τα λουκάνικά του ήταν γευστικότατα και οι μπύρες του το δίχως άλλο δροσιστικές και χορταστικές! Είναι δύο μαγαζιά, το ένα που έχει ένα γραφικό ντυμένο γερμανός τσολιάς να μαζέυει τουρίστες και το άλλο! Στο άλλο πήγαμε... Προτελευταία δραστηριότητα επί γερμανικού εδάφους βόλτα με το καραβάκι στο ποτάμι που είχε την πλάκα του! Εντύπωση μας προκάλεσε και η τεχνητή παραλία με άμμο στο ποτάμι με ξαπλώστρες πήχτρα στους γερμανούς με τα μαγιό και τα μοχίτα ανά χείρας! Για το τέλος αφήσαμε και μια βόλτα στα πιο ανατολικά τμήματα της πόλης, στην Alexanderplatz, στο άγαλμα του Καρόλου Μαρξ και του Φρειδερίκου Ένγκελς και στο Neptunbrunnnen, ελληνιστί στο σιντριβάνι του Ποσειδώνα.

Potsdam

Τη δεύτερη μέρα στο Βερολίνο αποφασίσαμε να πάρουμε το τρένο και να πάμε μια βόλτα στη γειτονική Potsdam. Μια μικρή πόλη 150000 κατοίκων που αποτελούσε το ανάκτορο του Βασιλιά Φρειδερίκου της Πρωσσίας. Σήμερα, το Potsdam είναι μια Πανεπιστημιούπολη με περίπου 20000 φοιτητές. Το κυριότερο αξιοθέατο της πόλης παραμένει το πάρκο Sanssouci, στο οποίο βρίσκονται μια σειρά από πανέμορφα κτίρια, όπως το παλάτι της Πρώσσικης και Γερμανικής Βασιλικής Οικογένειας, η θερινή κατοικία της ιδίας οικογένειας... ...τα δύο παλάτια (Orangery, New Palace) στα οποία φιλοξενούσαν τους επίσημους επισκέπτες... ...και μια σειρά από άλλα πολυτελή κτίρια... ...καθώς και τον ιστορικό μύλο για τον οποίο οι απόψεις διίστανται για τον αν άρεσε ή όχι στο βασιλιά. Εντύπωση προκαλεί και το Chinese Tea House, στο οποίο προφανώς ο Φρειδερίκος ήθελε να πίνει το τσάι του και να νομίζει ότι είναι στην Κίνα... Φυσικά, όπως κάθε παλάτι που σέβεται τον εαυτό του περιβαλλεται από κήπους με πολλά πολλά λουλούδια, ποταμάκια, λιμνούλες και σιντριβάνια. H όλη περιήγηση στο πάρκο διήρκεσε πάνω από 6 ώρες, οπότε έμενε πολύ λίγος χρόνος για να χαζέψουμε την υπόλοιπη πόλη. Μέτα από ένα ενδιαφέρον γεύμα στον εμπορικό πεζόδρομο της, στο ωραιότατο αλατοπίπερο ("Salz und Pepper"), κάναμε μια βόλτα στα υπόλοιπα αξιοθέατά της, όπως η "δική της" Πύλη του Βραδεμβούργου... ...η Ολλανδική και η Ρώσικη συνοικία και αφού χαθήκαμε ελαφρώς χαζεύοντας πήραμε το τρένο της επιστροφής ενώ είχε ήδη νυχτώσει για τα καλά.